• Dzisiaj jest piątek, Maj 21, 2021

Odnajdę moc w samotności (2)

snieg
Alfred Kampa
Sierpień17/ 2015

Scenariusz: Odnajdę moc w samotności

Scena 2. Pole pokryte śniegiem. Czas współczesny.

Rozmowa 2

Na środku sceny (pola śniegu) stoi ryćka. Siada na niej zamknięty w sobie aktor. Uwolnił już prawą rękę – gdyby porównać pozycję jego ciała do tej w scenie 1. Pozostali aktorzy, czyli narciarze, pojedynczo (podobnie jak w biegach narciarskich) wślizgują się na scenę. Są ubrani w dowolne współczesne ubrania, w czarnym kolorze. Dodatkowo mają narzucone na ramiona białe, zwiewne peleryny. Wszyscy narciarze wykonują rundę wokół siedzącego aktora. Potem zatrzymują się, tworząc szereg w szpicę za aktorem. 

Aktor I powoli wypowiada swoją kwestię, jednak trochę śmielej niż w poprzedniej scenie.  Trwa rozmowa, aktorzy wypowiadają się: po kolei, spokojnie, nieśmiało wskazując palcem na siedzącego. 

A-I:

na ostrowiu

osadziłem enklawę poznania

na ostrzu ciernia gałązki

z różą na szczycie

jestem wyspą

negocjuję z sobą pakty

z własnego getta

wydobywam diamenty

wytrwale szlifuję

indywidualną substancję

żyję bo nie mogę

przestać

 

A-II:  Samotność mnie dotyka… Dotyka każdego z nas. [pokazuje Aktora I].

A-III: Wybieram samotność wtedy,  gdy jestem w harmonii z sobą. A czasem czuję, że nie znam dobrze ludzi, wtedy zagłębiam się w sobie. Niekiedy dokucza mi samotność,  bo w głębi duszy jest mi źle. Czuję się bardzo smutny, zdany tylko na samego siebie.

A-IV: Samotny zostaje z daleka… jak on. [pokazuje Aktora I] I natychmiast ucieka na szczyt wzgórza lub wyspę, aby inni nie uczynili mu nic złego.

A-V: Samotność może być bliska i tak przerażająca, jak puste pudło, w którym kiedyś zostanę zamknięty.

A-VI: Pustka nie jest pusta, jest pełna życia… Rzekomo jest we mnie dobro, które wypełnia życie i jest zło, od którego staje się inna pustka.

A-VII: Czy jest dobro i zło? Raczej jest tylko to miejsce skąd zaczyna się kot, pies, człowiek, zboże i drzewa… Wszystko! A dalej to już tylko teorie, definicje, upodobania…

A-II: W Pustce naprawdę odnajdziesz siebie. I nikt nie jest pusty.

A-III: Od życia należy się tylko śmierć. Czy śmierć jest Pustką?

A-IV: Nie wiem… [szepcze] Jeszcze żyję! Nie umarłem! Poza tym mówimy o samotności. Samotność jest uniwersalna dla twojej istoty, pozwala budować w duszy wizję świata na własne potrzeby, wydobywać rzeczy ważne oraz  błahe, które pozwalają na kontakt z innymi ludźmi.

A-V: Samotność jest jedynym emocjonalnym dowodem na istnienie.

A-VI: Jest dźwignią najlepszych poczynań.

A-VII: Samotność jest piękna, kiedy jesteś w zgodzie z samym sobą i masz konkretne pomysły na własne życie.

A-II: Ale my usiłujemy uciec od samotności, w zaprzeczenia, wyparcia i uzależnienia…

A-III: … w życie, od którego jesteśmy uzależnieni.

A-IV: Nie, właśnie w tym rzecz, że nie uciekamy w życie… Każdy ma okaleczenia, rany zadane przez swoją samotność i każdy omija je, bo boli.

A-V: Uciekamy od strachu, żeby żyć w miłości? Dziwne, ale ilekroć uciekam od strachu to napotykam go więcej.

A-VI: A ja uważam, że jesteśmy bezbronni, stoimy nadzy, nic nie broni nas przed biedą, chorobami i katastrofami. Spójrzcie na niego! [pokazuje Aktora I] On bardzo potrzebuje miłości.

A-VII: Poszuka w głębi duszy pokładów najlepszych uczuć, kiedy w pobliżu pojawi się miłość.

A-II: Pojawi?! Ona jest, zawsze! Posłuchajcie, nikt na świecie nie jest samotną kępą trawy wyrosłej na pustyni!

A-III: I nikt nie jest pozbawiony miłości…

A-IV: … bo każdy ma w sobie wszystko to, co trzeba mieć, by stać się miłością.

Na koniec aktorzy – narciarze wykonują rundę wokół siedzącego i znikają ze sceny. Aktor ociężale wstaje i wychodzi, sprawiając wrażenie nieszczęśliwego.

 

Zdjęcie na licencji: Creative Commons

Copyright © by Alfred Kampa

Twój adres e-mail nie będzie publikowany. Musisz zaznaczyć pole *

Możesz użyć takich HTML tagów i atrybutów: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>