Mieszkał gdzieś w Bischofswalde1. W domu i na podwórku mówiono do niego Heini, chyba dlatego, że miał piętnaście lat.
– Heinrich. Przywieź wodę spod wieży2 – usłyszał pewnego dnia od matki. Na dworze dała mu bańkę na mleko i plecak. – Powoli! – zawołała, gdy wskoczył na rower i pędził ulicą.
Był maj 1922 roku. To wtedy Heini poczuł się kimś ważnym.
Wiatr huczał mu w uszach, kiedy wjechał na Passbrücke3. Zatrzymał się za prawym filarem, przy barierce, by odpocząć. Zszedł z roweru i patrzył na rzekę. Ludzie na moście pojawili się nagle, zaczęli go omijać.
– Blokujesz przejście, chłopcze – upomniał go ktoś, gdy właśnie miał ruszać.
Heinrich poczekał aż wszyscy przejdą, po czym ruszył dalej. Znów mocno naciskał na pedały, by szybko przejechać przez Kaiserbrücke4, w głowie układał dalszą podróż. „Przez centrum, Kaiser-Wilhelm-Strasse, Hindenburg Platz5”– myślał. Już był na Hohenzollernstrasse6. Minął kilka dorożek po lewej, przejechał torowisko. Chwilę później mocno zahamował przed płaskorzeźbą panny o greckich rysach7. Metalowa bańka aż podskoczyła w plecaku. Oparł swój duży, czarny rower o drzewo rosnące obok ławki.
– Niech sobie odpocznie – powiedział do siebie, wchodząc na galerię widokową wieży ciśnień. Z kieszeni wyciągnął dziesięciofenigową monetę z muskularnym, pruskim orłem i zapłacił za wjazd windą.
Z góry podziwiał okolicę. Z jednej strony galerii patrzył na otoczony zielenią Johanneskirche8, kolorowy od kwiatów Hindenburg Platz, a z drugiej – na willowe osiedle tonące w bezkresnej zieleni, aż po horyzont, gdzie majaczył budynek Südpark-Restaurant9.
Potem zjechał na dół, wyjął z plecaka szarą bańkę i kubkiem nalewał do niej wodę z fontanny pod Trytonem. Lepszą niż ta w Bishofswalde. Schował bańkę, założył plecak i odszedł z rowerem parę kroków. Przystanął pod drzewami, gdy mijali go ludzie wychodzący z kościoła. Spojrzał jeszcze na fontannę i stojących przy niej dwoje młodych, trzymających się za ręce. Odjechał po chwili, nie chciał im przeszkadzać.
Przypisy:
1. Bischofswalde – obecnie Biskupin.
2. Wieża – to wieża ciśnień przy al. Wiśniowej, zbudowana w l. 1904 – 1905 według projektu Karla Klimma.
3. assbrücke (most Przepustkowy) – obecnie most Zwierzyniecki. Powstał w 1897 r. Projektantami architektury mostu byli Karl Klimm i Richard Plüddemann.
4. Kaiserbrücke (w l. 1924-1933 Freiheitsbrücke – most Wolności w l. 1933-1945 ponownie Kaiserbrücke), obecnie most Grunwaldzki. Powstał między 1908-1910 r. Projektantem architektury mostu był Richard Plüddemann.
5. Kaiser-Wilhelm-Strasse – obecnie ul. Powstańców Śląskich, Hindenburg Platz – obecnie pl. Powstańców Śląskich.
6. Hohenzollernstrasse – obecnie ul. Sudecka.
7. Rzeźbę nimfy i Trytona wykonali: Robert Bednorz i Ignatius Taschner, pracownicy wrocławskiej Królewskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła.
8. Johanneskirche (kościół pw. św. Jana) – obecnie kościół pw. św. Augustyna przy ul. Sudeckiej.
9. Südpark-Restaurant – obecnie nieistniejący budynek restauracji w Parku Południowym, zbudowany w l. 1898 – 1899, według projektu Karla Klimma.
Źródła:
1. Wojciech Prastowski Odkrywamy Wrocław: Wieża ciśnień przy alei Wiśniowej, [online], tuwroclaw.com, ostatnia aktualizacja 09.04.2011 r., dostęp w Internecie: Adres do źródła.
2. zuf – Administrator Wieża ciśnień stojąca na skrzyżowaniu Sudeckiej i al. Wiśniowej, [online], dolny-slask.org.pl, ostatnia aktualizacja 26.12.2007 r., dostęp w Internecie: Adres do źródła
3. Wojciech Chądzyński Wrocław, jakiego nie znacie, I-BiS Usługi Komputerowe. Wydawnictwo A. P. Bierońscy, Wrocław 2005, s. 142 – 144, ISBN 83-85773-83-5
Fotografia nimfy na Trytonie: Rafał Sikora.
Copyright © 2015 by Rafał Sikora